Η Ανεμώνη

Σαν από φύσημα τ’ ανέμου βρέθηκε στην ζωή. Μονάχη, ορφανή, έρμη κι απροστάτευτη. Από παιδί αναγκάστηκε να πατήσει στα πόδια της και ν’ ανοίξει τον δρόμο της ζωής της, στον κακοτράχαλο τόπο και στην εποχή που βρέθηκε να ζήσει. Οι αντιξοότητες, σωστά αγκάθια, τρυπούσαν κάθε φορά τα γυμνά ποδαράκια της. Μ’ αυτή συνέχιζε… Έγιανε τις πληγές της, μάζευε τα κομμάτια της μα στο τέλος κατάφερε να φτάσει στο ξέφωτο. Να δει, να γνωρίσει, να μάθει! Να συνυπάρξει και να ενστερνιστεί τις αξίες και τα πιστεύω σπάνιων ανθρώπων. Σπάνιων όχι για τα πλούτη και την θέση τους, μα για την λεβεντιά και την απλότητα που σκέφτουνταν και προπαντός
που ενεργούσαν.
Πολλές φορές δεν το επέλεξε. Γι αυτήν αποφάσιζε η ζωή. Όμως έστω κι έτσι, προσπάθησε να φτιάξει τον δικό της κώδικα τιμής κι ευθύνης. Και τα κατάφερε! Έδωσε μαθήματα ανθρωπιάς, λεβεντιάς κι αξιοσύνης. Έπαιξε πολλές φορές, κορώνα γράμμα την ζωή της, μυστικά, αθόρυβα, ταπεινά. Όχι για πλούτη και για δόξες. Μα για τον εαυτό της και μόνο. Για τις αξίες της και για τ’ όνειρο της! Αυτό που κέρδισε σαν ανταμοιβή. Αυτό που ξεκινά να ζήσει από δω και μπρος. Μ’ όλη την δύναμη της ψυχής της! Τ’ όνομα της, Ανεμώνη!!!