Δοκιμιακή Αρθρογραφία

Ο δοκιμιακός λόγος, δυσπρόσιτος στον ορισμό του, σηματοδοτείται από τον Δ. Μαρωνίτη ως «έκφραση που είναι κατεξοχήν παράδειγμα ιδεολογικής ομολογίας, για θέματα και προβλήματα επίμαχα και ριψοκίνδυνα».
«Στο δοκίμιο αποφασιστικό ρόλο παίζει η προσωπικότητα του συγγραφέα, αυτή είναι που δίνει το κύρος σε ό,τι λέγεται, που προσφέρει συνήθως το παράδειγμα, αλλά και τη ζωντάνια στην έκφραση και το ανεπανάληπτο ύφος. Η πραγματικότητα παρουσιάζεται φιλτραρισμένη μέσα από τις εμπειρίες και τα προσωπικά βιώματα του συγγραφέα», διδάσκουμε στους μαθητές της Γ’ Λυκείου.
«Εδώ είναι οι ιδέες μου, με τις οποίες δεν προσπαθώ καθόλου να σας δώσω να γνωρίσετε τα πράγματα, αλλά τον εαυτό μου», διαπίστωνε ο πατέρας αυτού του είδους γραπτού λόγου, ο Montaigne.
Ο Ντάνιελ Μέντελσον για το έργο του «Περιμένοντας τους Βαρβάρους», που κυκλοφόρησε στην Ελλάδα πριν λίγες ημέρες (Μάιος 2016) δηλώνει: «Τα δοκίμια του τόμου εκφράζουν τη δική μου προσωπικότητα, τη δική μου συγκρότηση, τη δική μου παιδεία, το δικό μου γούστο».
Δημοσιοποιώντας κείμενά μου στον ημερήσιο, κυρίως τοπικό τύπο, ειδικότερα την εικοσαετία 1990-2010), άλλοτε σχολίαζα την επικαιρότητα, χωρίς να παραλείπω τη διαχρονική θεώρησή της, και άλλοτε χρησιμοποιούσα την επικαιρότητα ως αφορμή για τη διατύπωση σκέψεων που αφορούν τις διάφορες όψεις της ζωής, πέρα από την επικαιρότητα.
Ξαναδιαβάζοντας μερικά από αυτά τα «εφήμερα» από τις εφημερίδες και γενικότερα τα έντυπα γραπτά μου, διαπίστωσα με έκπληξη, ότι πολλά από αυτά θα μπορούσαν να δημοσιευθούν ως έκφραση προβληματισμού της σημερινής πραγματικότητας. Έχουν, δηλαδή, δοκιμιακό χαρακτήρα που σημαίνει ισχυρή δόση διαχρονικότητας. Για την ανάγνωσή τους «βαραίνει» το θέμα που θίγεται και όχι τόσο η χρονική στιγμή σύνταξης. Αυτός είναι ο λόγος που συγκέντρωσα όσα έκρινα ότι για διάφορους λόγους μπορεί να έχουν ενδιαφέρον και τα αναδημοσιεύω με τη μορφή βιβλίου.
Αυτός ο χαρακτήρας και ο διαχωρισμός των κειμένων σε τέσσερις θεματικές ενότητες, Κοινωνική, Πολιτιστική, Εκπαιδευτική και Πολιτική άσχετα με τον αρχικό χρόνο δημοσίευσής τους, ο οποίος πάντως με ένδειξη έτους σημειώνεται κάτω από κάθε κείμενο, αλλά και χωρίς η σειρά παρουσίασης να σχετίζεται με κάποιας μορφής αξιολόγηση, συνδέεται με ανάλογες μορφές προσωπικής δράσης και σκέψης, με υπόβαθρο την εκπαιδευτική κοινωνική, πολιτιστική και πολιτική διαδρομή μου, ενδεικτικά στοιχεία της οποίας παραθέτω.
Πανεπιστημιακές σπουδές: Σπούδασα Θεολογία στο Παν/μιο Θεσ/νίκης με υποτροφία Ι.Κ.Υ. και μετά Φιλολογία στο Παν/μιο Αθηνών.
Βασικές επιμορφώσεις: Φοίτησα στην ΠΑΤΕΣ – ΣΕΛΕΤΕ ως πτυχιούχος ΑΕΙ επί ένα εξάμηνο και στη ΣΕΛΜΕ Καβάλας επί ένα έτος. Επίσης ολοκλήρωσα την Πανεπιστημιακή σειρά μαθημάτων του Fern Universitat «Οι βάσεις για την εξ αποστάσεως εκπαίδευση» ως Διευθυντής Ι.Ε.Κ.
Εκπαιδευτική Σταδιοδρομία: Αρχικά υπηρέτησα επτά χρόνια ως «Φιλόλογος – φροντιστής» στην Αθήνα και μετά στη δημόσια Μέση Τεχνική και Γενική Εκπαίδευση. Άσκησα καθήκοντα Διευθυντή διάφορων σχολικών μονάδων αλλά και προϊσταμένου της Τεχνικής Εκπαίδευσης στο Νομό Καβάλας. Μετά την ενοποίηση Τεχνικής και Γενικής Εκπαίδευσης, διετέλεσα πρώτος Διευθυντής του Ενιαίου Πολυκλαδικού Λυκείου Καβάλας για πέντε χρόνια. Από το 1994 μέχρι το 2006 υπηρέτησα ως Διευθυντής του Ινστιτούτου Επαγγελματικής Κατάρτισης Καβάλας.
Συνδικαλιστική δράση: Στο φοιτητικό συνδικαλισμό διετέλεσα Γραμματέας του φοιτητικού συλλόγου της σχολής μου. Στην επαγγελματική μου σταδιοδρομία διατέλεσα μέλος και Πρόεδρος της ΕΛΤΕΕ και ΕΛΜΕ Καβάλας. Επί δύο θητείες εκπροσώπησα τους εκπαιδευτικούς του Νομού ως αιρετό μέλος του ΠΥΣΔΕ Καβάλας. Υπήρξα ιδρυτικό μέλος και για δύο θητείες πρόεδρος του νομαρχιακού τμήματος ΑΔΕΔΥ Καβάλας.
Πολιτική δράση: Ανήκω στη γενιά του 114. Διατέλεσα μέλος της νεολαίας της Ένωσης Κέντρου (1963). Μετά τη δικτατορία, εντάχθηκα στο ΠΑΣΟΚ του οποίου υπήρξα οργανωτικό στέλεχος (Νομαρχιακή Επιτροπή) μέχρι το 1996.
Κοινωνική και πολιτιστική δράση: Διατέλεσα 1) Πρόεδρος του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καβάλας, 2) Γραμματέας του νομαρχιακού Συμβουλίου Καβάλας και 3) Μέλος του Δ.Σ. του Δημοτικού Μουσείου Καβάλας.