Όταν με πλησίστια τα πανιά του καραβιού της ζωής ταξιδεύει κανείς γύρω στα 85 του, τότε ανακαλύπτει ότι υπάρχουν ορισμένα πράγματα που πρέπει να αναδειχθούν και επομένως να εκφραστούν στις σελίδες ενός ταπεινού βιβλίου. Με το “Ταξιδεύοντας στα όνειρα” (5ο κατά σειρά βιβλίο μου) προσφέρεται στον αναγνώστη μια μικρή διέξοδος από τη σκληρή καθημερινότητα της ζωής και σμιλεύεται η νοσταλγία για τη γενέτειρα πατρίδα και τα παιδικά χρόνια, η αγάπη για το φυσικό περιβάλλον, ενώ παράλληλα επισημαίνεται η ασφυξία και το άγχος της σύγχρονης ζωής.
Ταξιδεύοντας στα πέλαγα, στους κάμπους και στα βουνά της ζωής ο καθένας μας ζει το δικό του όνειρο και όταν το βιώσει αισθάνεται ότι κάτι προσέφερε στον εαυτό του και στο σύνολο.
Μετακινείται στο χρόνο, επικοινωνεί με το παρελθόν και το παρόν, ατενίζει προς το μέλλον, διαλογίζεται, πλησιάζει το θείο που βρίσκεται μέσα του, πλάθει χαρακτήρες, γαληνεύει και προπαντός δημιουργεί. Οι πρωταγωνιστές του βιβλίου εκτός από τον συγγραφέα είναι κι άλλοι πολλοί. Τους αναγνώστες τους ταξιδεύω στη μνήμη και τη γνώση, σ’ ένα ταξίδι ονείρων με τόσους σταθμούς όσα είναι και τα πεζογραφήματα που απαρτίζουν τη συλλογή. Όλα τα κείμενα είναι στο βάθος αυτοβιογραφικής υφής, εκπέμπουν όμως κάποιο μήνυμα αισιοδοξίας ή απαισιοδοξίας. είναι ανθολογημένα από το περιβόλι της ζωής, το οποίο αρδεύει ο Ιορδάνης της αγάπης και το ποτίζουν οι παραπόταμοι της δημιουργίας, της ομορφιάς, αλλά ατυχώς και του άγχους του σύγχρονου ανθρώπου.
Τα σενάρια των ονείρων του ταξιδιού, τα εμπνεύστηκα, ένα – ένα από το τρίπτυχο: Παλιό – Καβάλα- Θάσο, τα συνέθεσα ποικιλότροπα και μετά τα αποτύπωσα στο ανά χείρας τελευταίο πιθανότατα βιβλίο μου. Αν κατάφερα έστω και το ελάχιστο, τότε μπορώ να πω ότι άξιζε κι αυτή η προσπάθεια.
