Δεν άργησαν, βέβαια, να αντιληφθούν ότι, παρά τις κάποιες ομοιότητες, είχαν μια μεγάλη διαφορά και με αυτά: Ήταν η Σκέψη και η Φωνή του ανθρώπου. Η Γλώσσα του, με τα νοήματά της…
Για να μπορέσουν όμως να χρησιμοποιήσουν αυτά τα ιδιαίτερα και σπουδαία χαρίσματα με επιτυχία, χρειάστηκε να βάλουν τάξη στις σκέψεις, στα λόγια τους, στις φωνές τους.
Να μην είναι σαν τις φωνές των άλλων ζώων και των πουλιών, που μπορεί μερικές φορές να ήταν μελωδικές, αλλά παρέμεναν πάντα ακατανόητες.